به گزارش گروه حقوقی بین المللی نگرش نوین (MVCG) به نقل از اینترنشنال تکس ریوو، تعهدات کربن خنثی تاکنون توسط بسیاری از کشورهای اعم از توسعه یافته و یا درحال توسعه مطرح شده است، این تعهدات برحسب تعاریف، تاریخ رسیدن به انتشار صفر خالص و قدرت قانونی برای رسیدن به اهداف تعیین شده متفاوت است.
اصطلاح کربن خنثی (carbon neutrality) به دستیابی به انتشار صفر خالص دی اکسید کربن اشاره دارد.
دولت پرتغال در برنامه " نقشه کربن خنثی 2050" ، آورده است که کربن خنثی را از نظر اقتصادی و فنی بر اساس کاهش انتشار بین 85 تا 90 درصد تا سال 2050 امکان پذیر است و تعدیل باقی مانده انتشار با اطمینان حاصل کردن از تجزیه کربن در کشاورزی و جنگلداری با ظرفیت حدود 13 میلیون تن صورت می‌گیرد.
این مسیر پیش بینی می‌کند که کاهش انتشار کربن بین 45 تا 55 درصد تا سال 2030 و 65 تا 75 درصد تا سال 2040 انجام خواهد شد.
پرتغال علاوه بر سایز اقداماتی تاکنون اجرایی شده و یا در حال بحث و بررسی هستند، اخیراً مجموعه هزینه‌هایی را برای مسافران سفرهای هوای و درایی در نظر گرفته است که میزان آن 2 یورو برای هر مسافر است.
این اقدام راه حل کاملا جدیدی در عرصه مالیات بین المللی و سیاست‌های زیست محیطی نیست به عنوان مثال راه حل‌های مشابه در هشت کشور اروپایی اتریش، فرانسه، آلمان، ایتالیا، هلند، نروژ، سوئد و انگلستان نیز وجود دارد.
به معنای گسترده، صرف نظر از قانون که آن را "هزینه" درنظر می‌گیرد، این مبلغ مالیات واقعی کربن است، همانطور که قانونگذار قصد داشته این مبلغ را از مسافر به عنوان جبران خسارت را برای انتشارگازهای آلاینده و سایر اثرات منفی زیست محیطی دریافت کند که با این وسایل نقلیه ایجاد می‌شوند.
به طور دقیق‌تر، این مالیات‌های کربن براساس انطباق با اصول کلی آلاینده‌ها پرداخت می‌شود که به اصطلاح به آن " اصل پرداخت کاربر" می‌گویند (اصلی که از کاربر منبع طبیعی می‌خواهد هزینه مصرف سرمایه طبیعی را بپردازد).
طبق راهبردهای قانون مرتبط (قانون بودجه دولت برای سال 2021 و دستورالعمل شماره 38/2021) ، ایجاد مالیات کربن در سفرهای هوایی متعادل ترین راه حل است. این امر فرصت سهیم شدن در پروژه‌هایی که اقتصاد را از نظر زیست محیطی پایدار می‌کند، برای مسافر فراهم می‌کند، به همین نحو، این مالیات با کاهش ارزش اس‌می‌باقی مانده تبعات اقتصادی این بخش را برعهده می‌گیرد.
در رابطه با سفرهای دریایی، دستورالعمل شماره 38/2021 با توجیه این که سرمایه گذاری در شبکه بنادر تجاری فراتر از توسعه زیرساخت‌های بندری بوده، باعث شده که پرتغال از طریق معرفی بنادر خود به عنوان سکوهای لجستیک جهانی برای اپراتورهای بزرگ و تبدیل آنها به مراکز تسریع تجارت، فناوری، بهره وری، هوشمند و پایدار متفاوت عمل کند و منجر به نوآوری در حمل و نقل دریایی سبز شود.
در این بخش از قانون همچنین تأکید شده است که پرتغال باید در بخش گردشگری دریایی مثل سایر فعالیت‌های اقتصادی روی کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تمرکز کند.
ایجاد این نوع مالیات کربن اقدام منحصر به فردی نیست بلکه بخشی از یک هدف ساختاری اکثر کشورهای برای مالیات بر مصرف کربن در زمینه انتقال انرژی است.
جای تعجب نیست که اگر مالیات‌های جدید و مشابه آن برای بخش‌هایی که به طور گسترده وابسته به منابع غیرتجدیدپذیر وابسته هستند نیز تصویب شود.
بنابراین در سال‌های آتی بررسی دقیق چند جانبه بسیار مهم خواهد بود، به ویژه به منظور شناسایی هر مشکلی یا نقص در قوانینی که این نوع مالیات‌ها را وضع کرده‌اند.